با آن‌که بیش از یک ماه از آزادی نوزده مسافر ربوده شده می‌گذرد، اما دوازده مسافر دیگر هنوز در چنگ طالبان قرار دارند و به نظر می‌رسد که از سوی حکومت و نهادهای مدنی به فراموشی سپرده شده اند.
خیمۀ تحصن اعضای خانواده‌های ربوده شده هنوز پابرجاست؛ این خانواده‌ها می‌گویند که پس از رهایی 19 مسافر، دیگر کسی صدای آنان را نمی‌شنود.
علی محمد، بی بی عایشه و سید جواد از وابسته‌گان 12 ربوده شدۀ دربند به سلام‌وطندار می‌گویند، هیچ کسی به آن‌ها نمی‌گوید که مسافران ربوده شده در کجا هستند، چه زمانی آزاد می‌شوند و دولت برای رهایی آن‌ها چه برنامه‌یی روی دست گرفته است.
در همین حال حسن‌رضا یوسفی، نمایندۀ مردم غزنی به سلام‌وطندار گفت که پادرمیانی‌هایی که برای رهایی 12 مسافر ربوده شده از سوی بزرگان قومی به راه انداخته شده بود، تا حال نتیجه‌یی در بر نداشته است.
به گفتۀ آقای یوسفی، از میان 12 مسافر ربوده شده تا حال 6 تن‌شان را رباینده‌گان کشته اند و در بدل آزادی 6 تن دیگر نیز خواهان رهایی 4 زن چچنی‌یی شده اند که در بازداشت نیروهای امنیتی قرار دارند.
اما سیدظفر هاشمی، سخن‌گوی ریاست جمهوری به سلام‌وطندار گفت که آنان در مورد این خواستۀ رباینده‌گان هیچ اطلاعی ندارند.
مردان نقاب‌پوش، پنج ماه پیش در ولسوالی شاه‌جوی ولایت زابل، ۳۱ مسافر را از موترها پایین کشیده و آن‌ها را به مکانی نامعلوم انتقال دادند. پس از ۷۶ روز، تنها نوزده تن از این مفاسران آزاد شدند و تاکنون از سرنوشت بقیۀ مسافران اطلاعی در دست نیست.
