معصومه علیزاده 19 سال سن دارد و عضو تیم ملی دوچرخهسواران کشور است. این بانوی جوان میگوید، در آوان با هزاران مشکل خانوادهاش را متقاعد کرده که ورزش برای یک دختر مشکلی ندارد، اما تنها مشکلی که تا هنوز پابرجاست، نگاهها و نکتهکلامهای فحشآمیز برخی از مردم است که او را حین رکابزنی در خیابان میبینند.
این ورزشکار باشندۀ ولسوالی شیخعلیِ ولایت پروان است و حدود شش سال میشود که به دوچرخهسواری رو آورده و تقریباً چهار سال میشود که برای تیم ملی رکاب میزند.
معصومه دانشجوی مهندسی کامپیوتر است و همچنان در یکی از مکتبها آموزگار تربیت بدنیست.
او میگوید، از زمانی که دانشآموز بوده دوچرخهسواری میکرده است، اما به خاطر محدودیتهای خانوادهگی و اجتماعی فرصت نیافت روی صحنه بیاید.
معصومه میگوید، روزی را به یاد ندارد که بدون فحش و ناسزای مردم دوچرخهسواری کرده باشد. گپهایش از ورزش برای یک دختر در کشوری چون افغانستان ناامیدکننده بود، اما بر خلاف برداشتی که من داشتم، تأکید کرد که اهداف بزرگی دارد و برای رسیدن به آنها پروای هیچ توهین و تحقیری را نمیکند.
به گفتۀ این بانوی جوان برخیها حتا هنگام دوچرخهسواری به سویش سنگ پرتاب میکنند و این عکسالعمل سبب شده تا هفتهیی یک بار برای تمرین به خیابان سر بزند، در حالی که آمادهگی برای حضور در رقابتهای دوچرخهسواری نیازمند رکابزنی روزانه 30 تا 50 کیلومتر فاصله است.
معصومه در رقابتهای جام قهرمانی قزاقستان، هند و بازیهای فرانسه اشتراک کرده و در آخرین سفرش به فرانسه از بین 25 کشور اروپایی مقام دوم را به دست آورده است.
آرزوی این دوچرخهسوار جوان اشتراک در رقابتهای دوچرخهسواری استرالیاست که در ماه سپتمبر سال جاری برگزار میشود. او میخواهد با حضور در این رقابتها پرچم افغانستان را در سکوی اول به اهتزاز درآورد.