جمیله دختری نوجوان است که رنج و مشکلات روزگار سبب شد تا با کوله‌باری از امید و آرزو با خانواده‌اش راه سفر در پیش گیرد به پاکستان مهاجر شود. او میگوید که هیچ معلوماتی در بارۀ پاکستان نداشته و تمام اطلاعاتش محدود به ارزانی مواد غذایی در این کشور می‌شده است.
جمیله از سال‌های مهاجرت در پاکستان به عنوان بدترین روزهای زندگی‌اش یاد می‌کند و میگوید، در آن زمان بی‌چاره‌گی را به معنای واقعی‌اش حس کرده است. او میگوید که از بامداد تا شام و از شام تا بامداد سخت می‌کوشیدند تا لقمه‌نانی فراهم آورند، اما در پایان ماه کمترین تغییری در سفرۀ‌شان رونما نمی‌شده است.
گل‌دسته، مادر جمیله نیز میگوید که شب‌ها گرسنه مانده‌اند و با هزاران مشکل شب‌وروزشان می‌گذشته است. خانوادۀ گل‌دسته هنگام جابه‌جایی از یک خانه به خانۀ دیگر در پاکستان با مردی آشنا می‌شوند که برای مهاجران جای بودوباش و زمینۀ کار را فراهم می‌کرده است. این مرد خانوادۀ گل‌دسته را به قالین‌بافی واداشته، اما قسمت بیشتر پول را برای خود می‌گرفته و پولی بخورنمیر برای خانوادۀ گل‌دسته می‌داده است. این وضعیت سال‌ها ادامه داشته و هیچ‌کسی به داد خانوادۀ گل‌دسته نرسیده است.
عبدالخالق احمدی، رئیس مهاجرین و بازگشت‌کننده‌گان ولایت غزنی میگوید، از آغاز سال جاری تاکنون بیشتر از 500 خانوادۀ مهاجر از کشورهای مختلف به غزنی برگشته‌اند که در وضعیت بد اقتصادی به سر می‌برند. به گفتۀ او، کمک‌هایی از سوی ادارۀ محلی و نهادهای مختلف به این خانواده‌ها رسیده است، اما این کمک‌ها بسنده نیست.
محمدعارف نوری، سخنگوی والی غزنی نیز میگوید که بیشتر مهاجران برگشت‌کننده به غزنی در وضعیت دشوار اقتصادی به سر می‌برند و تا زمانی که فرصت‌های کاری برای این خانواده‌ها فراهم نشود، مشکلات آنان پایان نخواهد یافت.
مسئولان سازمان بین‌المللی مهاجرت ((IOM در غزنی می‌گویند که آنان به کارمندان نظامی، کارمندان ریاست مهاجرین و فعالان مدنی این ولایت در بخش شناسایی پروندهای قاچاق انسان آموزش داده‌اند.
انعام‌الله گوهر، یکی از کارمندان این سازمان در غزنی به سلام‌وطندار میگوید که تا حال بیشتر از 300 کودک در این ولایت شناسایی شده‌اند که در کشورهای ایران و پاکستان مستقیماً قاچاق شده‌اند و اکنون تحت حمایت سازمان جهانی مهاجرت قرار دارند.
مکانیسم ملی رجعت‌دهی برای کمک به قربانیان قاچاق انسان و قاچاق مهاجران (NRM)، توسط کمیسیون عالی مبارزه با قاچاق انسان و قاچاق مهاجران دولت افغانستان تهیه و تدوین شده است. هدف این مکانیسم راهنمایی دولت و نهادهای جامعۀ مدنی برای شناسایی، ارجاع، کمک و حمایت از قربانیان قاچاق انسان و قاچاق مهاجران و همچنین شناسایی و معرفی قاچاقبران به دستگاه‌های قضایی، مطابق با قانون مبارزه با قاچاق انسان (مصوبۀ سال 2017) می‌باشد.
در مادۀ نهم مکانیسم ملی رجعت‌دهی برای کمک به قربانیان قاچاق انسان و قاچاق مهاجران چنین می‌خوانیم که قربانیان قاچاق انسان و قاچاق مهاجران و خانواده‌های‌شان قرار ذیل مورد حمایت قرار می‌گیرند.
- ارایۀ خدمات تخصصی (صحی، روانی، مشاوره حقوقی، معیشتی، آموزشی و رهایشی)
- اطلاع‌دهی از روند دوسیه‌های مربوط قاچاق انسان و قاچاق مهاجران برای قربانیان.
- دادن اطمینان از حفظ و سلامتی خانواده‌های قربانیان قاچاق انسان و قاچاق مهاجران برای قربانیان.
- حفظ محرمیت قضایای قربانیان قاچاق انسان و قاچاق مهاجران و دادن اطمینان به آن‌ها.
- عدم تکلیف قربانیان قاچاق انسان و قاچاق مهاجران به تحقیقات جنایی منحیث مظنونین و متهمین قضایا.
- احترام به خواست مشروع قربانیان قاچاق انسان و قاچاق مهاجران.
قاچاق انسان که از سوی فعالان حقوق بشر به برده‌گی نوین تشبیه می‌شود پدیده‌یی‌ست که در بیشتر کشورهای جهان قربانی‌های زیادی دارد. به باور آگاهان در زمینۀ مبارزه با این پدیده در افغانستان تلاش‌هایی انجام شده و این تلاش نتایجی مثبتی داشته است.
در این زمینه:
