.jpg)
آیا انتخاباتی که محصولش چنین حکومت و پارلمانی باشد ستودنی‌ست؟ دموکراسی به معنای انتخابات نیست، دموکراسی پس از انتخابات آغاز می‌شود؛ زمانی که شهروندان تغییر را در روش نظام سیاسی با روش‌های مردم‌سالاری احساس می‌کنند.
دموکراسی یعنی مشارکت شهروندان در یک گفتمان ارزشمند به نام «دولت و اقتدار» و سهم معنادار در توسعۀ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه و دولت. دموکراسی یعنی شکل‌گیری جامعۀ مدنی پویا که بتواند به سان دست‌یارِ پارلمان نقش‌آفرینی کند و بر عملکرد نماینده‌گان مردم نظارت داشته باشد.
دموکراسی به معنای مشروعیت، مقبولیت و رضایت برای رهبری، مدیریت و ادارۀ عامۀ نظام است. دموکراسی به معنای هم‌گرایی ساختارهای سه‌گانۀ نظام سیاسی‌ست که بتواند حقوق بشر را از طریق چتر حاکمیت قانون ضمانت کند. دموکراسی به معنای شهروند‌محوربودن نظام است. دموکراسی به معنای هم‌سانی حقوق مدنی شهروندان در برابر قدرت است.
دموکراسی به معنای شگوفایی اقتدار ملی، شکل‌گیری منافع ملی و هم‌گرایی فرهنگی میان گروه‌های متعدد اجتماعی‌ست. دموکراسی به معنای تعددگرایی و حرمت‌گذاری برای متفاوت‌بودن است. دموکراسی به معنای حرمت‌گذاشتن به جایگاه شامخ انسان بدون تبعیض جنسی، نژادی، عقیده‌تی، رنگ، پوست، زبان و لهجه است.
.jpg)
در افغانستان به غلط تصور کرده‌اند که دموکراسی به معنای انتخابات است. انتخاباتی که پیامدش همین است، آیا می‌تواند مولد دموکراسی باشد، ماحولی را که در آن گروه‌های اجتماعی خود را قربانی «تبعیض» و «تجرید» احساس می‌کنند، می‌توان دموکراتیک نامید؟
انتخاباتی که به قیمت جان صدها شهروند تمام شود و شورای ملی‌اش نتواند وزیر ناتوان و کم‌سوادی را سلب صلاحیت کند، چه دردی را دوا خواهد کرد، مردم به قیمت جان خود باید گروهی را بر مسند شورا بنشانند و سپس این شورا بازیچۀ رهبران حکومت شود و اسمش را بگذاریم انتخابات دموکراتیک، انتخابات پیش‌رو چه چیزی را تغییر خواهد داد؟
گروهی در کمند نشسته‌اند تا شامل باشگاه دارنده‌گان موترهای زره، محافظان زشت، مهمانی‌های غیرمشروع و معاشات بالا شوند. آن‌ها با وعده‌های دروغین ذهن جامعه را مخدوش کرده و شخصیت‌های پوشالی خود را به تظاهر می‌گیرند تا این شهروندان گنه‌کار به پای صندوق‌های رأی‌دهی بروند و به عالی‌جنابان رأی دهند.
یگانه تغییری که این انتخابات خواهد آورد، بستهشدن جاده‌های بیشتری به روی شهروندان نادار است. انتخابات پیش‌رو در حدود صد میلیون دالر مصرف دارد؛ پول‌هایی که به نام‌های گوناگون به کام‌های مافیایی به نام دموکراسی و انتخابات فرو خواهد رفت.
دولتی که به قول وزیر مالیه‌اش مخارج یک هفتۀ نیروهای قوای مسلح را ندارد، انتخابات صد میلیون دالری برگزار می‌کند. همه می‌دانند که افغانستان ظرفیت انتخابات‌های آینده را با این روش و مخارج ندارد. دموکراسی وقتی معنا پیدا می‌کند که مردم پایه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نظام را خود بسازند و بر آن حکومت کنند. آن‌گاه است که دموکراسی «نهادینه» می‌شود.
من به دموکراسی از ژرفای دلم باور دارم و خودم را یک دموکرات می‌نامم. اما با این گونه دموکراسی به شدت مخالفم. این دموکراسی نه، بل تقویت پایه‌های نظام‌های مافیایی‌ست. دموکراسی که با آگاهی و شعور اجتماعی عجین نشده باشد، میکانیسم ارزشمند نه بلکه هژمونی مطلق‌گرایانۀ مافیا نامیده می‌شود؛ مافیایی که با استفاده از چنین انتخاباتی مشروعیت می‌گیرد.
