تالاسمی در افغانستان درمان نمیشود. از اینرو، شیوع آن در میان کودکان نگرانی مردم را برانگیخته است.
حنانه دختر 10 سالهیی است که شکمش از حد معمول بزرگتر است و تعادلاش را برهم زده؛ رنگش پریده و به سختی نفس میکشد. باید هر هفته به وی خون تزریق شود تا زنده بماند. اما فقر و درماندگی به حنانه آموخته که چگونه از دیگران خون بطلبد.
هنگامیکه مادر حنانه، وی را سه ماهه باردار بود، شوهرش برای یافتن کار به ایران سفر میکند؛ اما مرگ مجالش نمیدهد و در همانجا وفات میکند. اکنون مادر حنانه با کار در خانههای مردم هزینههای زندگی 4 فرزندش را تأمین میکند؛ دو پسرش قبلاً بهدلیل ابتلا به تالاسمی جان باختهاند و اکنون تمام چشم امید مادر به درمان و صحتیابی حنانه است.
مادر حنانه و بسیاری از مریضداران، از کمبود امکانات در شفاخانۀ حوزهیی بوعلی سینا در مزارشریف شاکیاند.
میرویس ربیع، رئیس صحت عامۀ ولایت بلخ میگوید، تنها راه درمان تالاسمی، پیوند مغز استخوان است و امکان چنین عملی نه در افغانستان که در بسیاری از کشورهای جهان وجود ندارد. با این حال به گفتۀ آقای ربیع، ریاست صحت عامه از طریق بانکهای خون، بهصورت منظم به کودکان مبتلا به تالاسمی خون توزیع میکند.
در حال حاضر در بلخ 193 کودک مبتلا به تالاسمی زیر مراقبت قرار دارند.
آقای ربیع میگوید، امکانات معاینۀ DNA در شفاخانۀ حوزهیی ابنسینا موجود است و آنها میتوانند آزمایش DNA کسانی را که میخواهند به پیوند استخوان مریضان تالاسمی کمک کنند، انجام دهند. افزون بر این، به گفتۀ وی، در سرویس کودکان این شفاخانه بخش جداگانهیی با امکانات مناسب برای بیماران مبتلا به تالاسمی ساخته شده و پزشکان و پرستاران نیز آموزشهای اختصاصی این بخش را فراگرفتهاند اما در صورت امکان، هماهنگیهای لازم برای انتقال مریضان به ایران نیز صورت گرفته است.
تالاسمی در ایران با پیوند استخوان قابل درمان است. بنیاد کودک، ریاست صحت عامۀ بلخ با همکاری شرکت هوایی کامایر، ریاست پاسپورت و افراد خیر، تاکنون 12 کودک را برای درمان به ایران فرستادهاند.