زنانی که در رسانه‌های غزنی کار می‌کنند، بیشتر از دیگر زنان این ولایت تهدید به مرگ می‌شوند و مورد آزارواذیت قرار می‌گیرند. گیتا گویندۀ یکی از رسانه‌های محلی غزنی است. او کار در رسانه را با علاقه و عشق آغاز کرده و با وجود تهدیدات و مشکلات دوست دارد به کارش ادامه دهد.
آزارواذیت زنان امری‌ست معمولی، اما گیتا می‌گوید، شهرتش سبب شده تا بیشتر از دیگر زنان اذیت شود و افراد گوناگونی وقت و ناوقت با او تماس بگیرند و ابراز علاقه کنند: «اولین حرف دوستت دارم است و اکثراًّ می‌گویند عاشق صدایم شده‌اند، و وقتی پاسخ رد می‌شنوند، دشنام می‌دهند.»
به گفتۀ گیتا، وقتی به خواست‌های این افراد پاسخ رد می‌دهد، به او ناسزا می‌گویند و به مرگ تهدیدش می‌کنند. گیتا می‌گوید، زنان رسانه‌یی بیشتر در تیررس حرف‌های بی‌ربط و داستان‌های خودساختۀ مردان مریض قرار دارند.
این مشکلات با تماس تیلفونی خلاص نمی‌شود. زهره احمدی، یکی دیگر از گوینده‌های رسانه‌ها می‌گوید، هنگام رفت‌وآمد در شهر و یا هنگام خرید از فروشگاه‌ها، شماری از افراد او را اذیت می‌کنند. زهره می‌گوید، بارها مجبور شده هویتش را انکار کند تا این افراد دیگر تعقیبش نکنند.
مزاری محجوب، یکی از فعالان حقوق زن و بانویی که سال‌های زیادی به عنوان گزارشگر و گوینده در رسانه‌ها کار کرده، می‌گوید که شماری از مسؤولان امنیتی و کارمندان بلندپایۀ دولتی هم با استفاده از روش‌های مختلف تلاش می‌کنند آدرس خانه و شمارۀ تماس بانوان رسانه‌گر را پیدا کرده و به نحوی با آنان ارتباط برقرار کنند.
عارف نوری، مسؤول اتحادیۀ رسانه‌های غزنی با تأیید آزارواذیت زنان رسانه‌گر به سلام‌وطندار می‌گوید، این موضوع و تهدید بانوان رسانه‌گر به مرگ سبب شده تا بیشتر این بانوان، وظایف‌شان را ترک کنند و در جست‌وجوی شغل دیگری باشند.
در حال حاضر 2 تلویزیون و 7 رادیو در ولایت غزنی نشرات دارند، اما حضور بانوان در سال‌های اخیر در این رسانه‌ها کم‌رنگ شده است.
