فاطمه الزهرا ایمالیان یا آسیه جبار، رمان‌نویس، مترجم و فیلم‌ساز مشهور الجزایری، به سن 78 ساله‌گی در پاریس درگذشت. آسیه جبار، نویسنده‌یی انقلابی بود که هم بر ضد استعمار و هم علیه استثمار می‌نوشت. اکثر رمان‌های جبار، با دو موضوع آزادی الجزایر و آزادی زن عجین شده بود.
جبار در 30 جون 1936 در شهر ساحلی شرشال زاده شد. در دانشکدۀ ادبیات رباط، به حیث استاد تاریخ معاصر مغرب، مشغول تدریس گردید و پس از سفرهایی به فرانسه و آمریکا تا سال 2001، به عنوان مدیر مرکز مطالعات فرانسه‌یی در لویزیانای آمریکا کار کرد. پس از آن، تا هنگام مرگش به حیث عضو فرهنگستان فرانسه به کارش ادامه داد.
آسیه جبار پانزده کتاب نوشت؛ که بیش‌تر آنها به زبان فرانسه‌یی است. او رمان‌های ماندگاری از خود برجای گذاشت که نامش را در میان نامزدهای نوبل ادبی مطرح کرد.
موضوع اساسی رمان‌های آسیه مشکلات و درگیری‌های زنان الجزایر با نقادی جامعۀ پدرسالار است. او به موضوعاتی چون جایگاه اجتماعی زن در کشورهای اسلامی و پیامدهای استعمار در الجزایر بسیار حساس بود. «تشنه‌گی» و «بی‌صبران» دو رمان برجستۀ آسیه جبار، در زمینۀ مسألۀ رهایی زنان است.
منتقدان جبار، او را متهم می‌کنند که به زبان استعمار، یعنی زبان فرانسه‌یی می‌نویسد و به زبان مادری خویش هیچ ارزشی قایل نیست.
آسیه جبار در طول زنده‌گی سیاسی و هنری خویش، موفق شده تا این جوایز را دریافت کند: جایزۀ مارگریت یورسنار، جایزۀ نشریه مطالعات فرانسه‌یی، جایزۀ صلح کتاب‌فروشان آلمان و هم‌چنین دکترای افتخاری از دانشگاه اوسنابروک.
او در هنگام دریافت جایزۀ صلح ناشران آلمان گفت: « به زبان فرانسه می‌نویسم که زبان استعمارگران است، و با این زبان هم می‌اندیشم؛ اما زبان عاطفی من، زبانی که با آن عشق می‌ورزم و با آن رنج می‌برم و با آن عبادت می‌کنم، زبان مادری‌ام است. به این زبان است که من می‌توانم به عنوان یک زن بگویم: نه».
