آنچه از عصر و روزگار طلایی تمدن کهنِ غزنی به جا مانده، ده‌ها آبدۀ تاریخی در مرکز و ولسوالی‌های این ولایت هستند که به اثر جنگ‌ها و رویدادهای طبیعی بیشتر این آبده‌ها در آستانۀ نابودی قرار دارند.
اسدالله جلالزی، روزنامه‌نگار و یک‌تن از فرهنگیان غزنی در گفت‌وگویی به سلام‌وطندار می‌گوید، قلعت‌الغزنین در شهر، منار بیگم در ولسوالی جغتوه، قلعۀ نای در ولسوالی قره‌باغ و مقبرۀ سلطان شهاب‌الدین در ولسوالی ده‌یک و چندین آبدۀ تاریخی دیگر، قربانی جنگ‌ها، بی‌برنامه‌گی‌ها و نگاه تبعیض‌آمیز مسؤولان حکومتی شده است.
فرشته سدید، یکی دیگر از فرهنگیان غزنی می‌گوید، نبود افراد متخصص در ادارۀ فرهنگ غزنی سبب شده است که فرصت‌های به دست آمده برای ترمیم آبده‌های تاریخی به هدر بروند.
حمیدالله سروری، مسؤول کمیتۀ فرهنگی شورای ولایتی غزنی نیز می‌گوید که به علت کوتاهی، ریاست اطلاعات و فرهنگ در این اواخر برای بازسازی آبده‌های تاریخی بودجه‌یی به دست نیاورده است.
بشیر محمدی، رییس اطلاعات و فرهنگ غزنی نیز می‌پذیرد که آبده‌های تاریخی این ولایت به ویژه گنبدِ بیگم، قلعت‌الغزنین و قصر امان‌الله خان آسیب دیده و احتمال تخریب آنها جدی است.
رییس اطلاعات و فرهنگ غزنی می‌گوید، به علت کمبود بودجه قادر به ترمیم آبده‌های در معرض نابودی نیستند.
غزنی در سال 2013 میلادی از سوی سازمان علمی فرهنگی کشورهای اسلامی به عنوان پایتخت دوره‌یی تمدن این کشورها معرفی شد. فرهنگیان غزنی می‌گویند که پیش از معرفی غزنی به صفت مرکز تمدن، پول هنگفتی به هدف بازسازی آبده‌های تاریخی اختصاص داده شده بود، اما این پول حیف‌ومیل شده است.
