تابویازماق
سینگلیم مینگه جنسی زورلهگن کیشیگه قان بها قیلیندی
سمنگان ولایتی حضرتسلطان تومنینینگ قیشلاقلریدن بیرده یشهریدیک. عایلهمیزنینگ اقتصادی وضعیتی اونچههم یمان بولمهگنی سبب مین مکتب بارهریدیم. مکتبنینگ ییل اداغیدهگی سیناویگه بیر هفته قال گن ایدی، بیر کون یرتهلب معلم ضیاءالدین(مستعار اسم) بیزیم اویمیزگه کیلدی و اوشهکون اونینگ اویده ایش قیلیشم اوچون آتهم دن رخصت سورهدی.
ضیاءالدین مینگه مهمانخانهنینگ وسایللرینی توپلهشم اوچون بویروغ بیردی. بیراق مهمانخانهگه کیرسم بیر موتل سو دن باشقه هیچنیرسه یوق. انهشو چاغده معلم ضیاءالدین هم اتاققه کیرگن ایدی. «معلم صاحب بو ییرده هیچ وسایل یوق»دیدیم. «معلم: «شوخلیک قیلدیم. بوتلگه بولگن سونی ایچ، میدانگه ایش قیلهمیز سوسیز قولمه»دیدی. مین سونی بیردن باشیم گه کوتاردیم ایاق قولیم تیتیرهدی. نیچه دقیقهدن سونگ دقت قیلسم باشیم ایلهنیب کیتهدی. بیراق کاش واقعه شو ییرده اداغ تاپسهایدی.
بیلمیمن نیچه مدت دن سونگ، بیراق اوییغانگن چاغده، اوزیمنی اتاقنینگ اورتهسیگه پناه سیز تاپتیم. لباسم مین دن ایکی قدم اوزاقده ایدی و قوریمهگن قان لکهلری لباسم گه کورینهریدی.
اوشبو واقعهدن نیچه دقیقه اوتگن دن سونگ، معلم ضیاءالدین اتاققه کیلدی و اونینگ کوزلریگه شادلیک و موفقلیکنی احساس قیلدیم. معلم ضیاءالدین بو«واقعهنی هیچ کیم گه ایتمهگین دیم آگاهلنتردی و اگر ده کیمسهگه ایتسنگ بوتون عایله اعضالرینگنی اولدیرهمن» دیدی. بیراق مین اونینگ سوزلریگه دقت قیلمهدیم.
رنگم اوچ گن ایدی، بدنم تیتیرهریدی و نیمه ایش قیلیشمنی بیلمس ایدیم. اویگه بارگن چاغده آنهم وضعیتم نی سورهدی، مین هم بوتون واقعهنی آنهم گه ایتیم و آنهم کیچه بوتون واقعهنی آتهم گه ایتی.
هنوز کیچه اداغ تاپمهگن ایدی که آتهم قورالنی آلیب معلم ضیاءالدیننینگ اوی تامان یولگه چیقتی. یمان و دردلی بیر کون اوتکزگن ایدیم، بیراق او کیچه هم یمان و دردلی بیر کیچه ایدی. آتهم ضیاءالدین نی اولدیردی و آتهم یرتهلب پولیس تامانیدن قولگه آلینگن ایدی.
قتل عیبی بیلن ادام ایتهریدیلر، بوتون عایله و حیاتینی قول دن بیرهریدی، قالگن حیاتینی قمروگه اوتکزهریدی...عیبی عزت و وقاری دن دفاع قیلیش ایدی.بیراق اوشبو واقعهلردن هیچ بیری یوز بیرمهدی و اهالی، یالغیز سینگلیم تهمینه(مستعار اسم) نی قان بهاسیگه معلوم ضیاءالدیننینگ ایناغهسی گه بیریش قرارینی آلدی، او مین دن، یالغیز یاش کته ایدی و ینگی دن یاشینینگ ایکینچی دهه سیگه قدم قویگن ایدی.